Ligota - nazwa wywodzi się od staropolskigo słowa lgota, czyli ulga - nowa wieś zwolniona na pewien czas od podatków. Jest to nazwa typu kulturowego. Ligota (dziś z określeniem Zabrska) w źródłach występuje po raz pierwszy w 1297 roku.
Z przeprowadzonych wielu badań i dokonanych wykopalisk z terenu całego miasta można wysnuć bardzo wiele informacji. Odkrycia archeologów na które natrafiono min. w Ligocie i Sośnicy - to mikrokompleks osadnictwa schyłkowopaleotycznego i mezolitycznego. Pierwsze ślady pobytu grup ludzi pochodzą z schyłku starszej epoki kamienia (paleolit). Ligota należy do stanowisk, które dostarczyły największej ilości materiału archeologicznego. Znaleziono tu wyroby kamienne: narzędzia, broń. Uznawane są do cyklu kultury mazowszańskiej. Są również stanowiska z mezolitu.
Około 8000 lat p.n.e. na skutek ocieplenia klimatu z obszaru Polski ustąpił lodowiec. Wilgotny i ciepły klimat stworzył dogodne warunki do osadnictwa.
Z epoki neolitu (4200-1700 p.n.e.) na terenie Ligoty znaleziono grociki sercowane zaliczane do kultury ceramiki sznurowej.
W epoce brązu (1200 p.n.e.) z okresu halsztackiego (650-400 p.n.e.) natrafiono na ślady osad otwartych ludności łużyckiej. Wystąpił tam materiał ceramiczny (rozciągający się wzdłuż koryta Kłodnicy).

Ligota Zabrska powstała w końcu XIII wieku na gruntach Komesa Paszka i jego ojca Warmuda. Ligotę odstąpił ów Paszek ok.1297 roku kmieciowi Racławowi celem lokacji na prawie niemieckim. W dokumencie lokacji - Ligota otrzymała wolniznę na 14 i 17 lat - mieszkańcy mieli płacić z każdego łanu 4 szkocje dziesięciny. W latach ok. 1465 Jan IV syn księcia Kazimierza Oświęcimskiego był właścicielem posiadłości: Wójtowa Wieś, Trynek, Ostropa, Ligota. Gospodarstwa chłopskie w tych wsiach na ogół były niezbyt duże, przeważnie ok. 1 łana.

W 1885 roku dokonano spisu. Ustalono liczebność katolików. Gliwice - 18.367, Ligota Zabrska liczyła 790 dusz.
Na polach górniczych nadanych jeszcze 20 marca 1860 roku, przedsiębiorstwo "Oehringen Bergbau" w 1913 roku rozpoczęło budowę nowej kopalni. Na szybie "Christian-Kraft" osiągnęto głębokość 490 m. Eksploatację rozpoczęto w 1916 roku, a kopalnię nazwano "Sośnica".

Jeszcze przed II wojną staraniem ks. J. Jagły utworzono z parafii Piotra i Pawła - Lokalię św. Józefa w Ligocie Zabrskiej. W 1924 r. Ks. Jagło dowiedział się, że pewna rodzina sprzedaje w Ligocie swój majątek, tj. domy zabudowania i rzeźnię. Z nabytych obiektów utworzono kościół i probostwo - po odpowiedniej przebudowie. W 1925 r. kościół był już gotowy a 11 listopada został poświęcony ku czci św. Józefa.

 

 

Kościół nie ma specjalnego stylu architektonicznego, został pomyślany jako tymczasowy - tylko na kilka lat. Miał powstać nowy kościół i była już nawet zakupiona na ten cel parcela (obecnie za ogródkami działkowymi) - do budowy jednakże nie doszło.

Parafia obejmuje ulice: Błonie, Ceglarska, Cicha, Dolna, Górna, Górników, Kujawska, Klonowa, Pocztowa, Pszczyńska, Rymera, Samotna, św. Jacka i św. Józefa.

Przy parafii powstało Centrum Parafiadowe Diecezji Gliwickiej, jako czwarte na terenie Polski. Data jego powstania wiąże się z dniem 20 czerwca 1997 r., kiedy biskup gliwicki Jan Wieczorek dokonał poświęcenia kompleksu sportowego Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego Rzeczypospolitej Polskiej. Kompleks składa się z boisk do siatkówki, piłki ręcznej i nożnej, otwartego lodowiska oraz kort do tenisa ziemnego. Przy boisku znajduje się sala do tenisa stołowego.